De Hondenzwemming in Sint-Baafs-Vijve (West-Vlaanderen) is opgericht rond 1850. Dit diervriendelijk evenement bestaat al meer dan 165 jaar. De Sint-Bavovrienden organiseren deze jaarlijkse loop- en zwemwedstrijden voor honden op de tweede zondag van oktober. De Hondenzwemming maakt deel uit van een heel feestweekend. Om de diervriendelijkheid te verzekeren is er een streng wedstrijdreglement. De Sint-Bavovrienden doen ook sensibiliseringscampagnes rond dierenwelzijn en werken samen met dierenrechtenorganisaties.
Tijdens de wedstrijd lopen de honden een kort stukje over een weide, springen in de Oude Leie en zwemmen om ter snelst naar de overkant.
De hondenzwemming verbindt al generaties lang elk jaar duizenden mensen.
Aan de Hondenzwemming zijn géén geldprijzen verbonden: het gaat om de “eer” (vaak zelfs de familie-eer) en het is iedereen vooral te doen om het in stand houden van deze typisch Sint-Baafs-Vijfse traditie.
https://immaterieelerfgoed.be/nl/erfgoederen/hondenzwemming-sint-baafs-vijve
De cultuur rond het Belgisch (of Brabants) trekpaard
Belgische trekpaarden zijn grote en breedgebouwde koudbloedpaarden met een uitgesproken spierontwikkeling. Ze staan bekend om hun zachtaardig karakter en vermogen om zware lasten te trekken en in gezapig tempo te verplaatsen. Momenteel zijn er enkele honderden fokkers actief. Er staan zo’n 7.400 Belgische trekpaarden in Vlaanderen in het stamboek, een meerderheid van het aantal Belgisch trekpaarden. De Koninklijke Maatschappij het Belgisch Trekpaard (KMBT) houdt sinds 1886 het stamboek bij. Zij waakt over de toepassing, de ontwikkeling en de verbetering van de rasstandaard in de fokkerij.
De landbouw- en nijverheidssector draaide tot de jaren 1950-1960 in belangrijke mate op de inzet van trekpaarden. Niet toevallig heet het trekpaard in de volksmond ‘boerenpaard’. Boeren gebruikten het trekpaard om het land te bewerken en zware lasten en karren te trekken. Dit laatste deden trekpaarden ook in de mijnbouw, binnenscheepvaart, verhuissector en - als natiepaarden - in de Antwerpse haven. Toen na de Tweede Wereldoorlog tractoren meer en meer de trekpaarden vervingen, namen de activiteiten van de fokkerijen snel af. Maar het trekpaard en zijn cultuur verdwenen nooit helemaal. Gepassioneerde fokkers bleven het ras koesteren en kweekten vanaf dan vooral als hobby.
De fokkerij maakt de kern uit van de Belgisch trekpaardcultuur. Dit omvat het in stand houden en kweken van het ras, gericht op het stamboek en de rasstandaard, met kennis over genetische overdracht van raskenmerken en gebruiken in de hengstenhouderij. Er bestaat in deze cultuur een levendige traditie van keuringen en prijskampen. Slechts een beperkt aantal traditiedragers werkt vandaag nog altijd met dit prachtige dier. Zij beschikken over de uitgebreide kennis en vaardigheden en het roerende erfgoed, zoals traditionele voer- en werktuigen.
https://immaterieelerfgoed.be/nl/erfgoederen/de-cultuur-rond-het-belgisch-of-brabants-trekpaard
KUNSTEN en CULTUREEL ERFGOED
EN
NL
